We worden allemaal wel eens geconfronteerd met patiënten waarbij vage en/of ernstige centraal neurologische verschijnselen zijn opgemerkt. In de spoeddiensten, maar ook tijdens gangbare werktijden. Een wat onderbelichte groep van aandoeningen van het zenuwstelsel is de non-infectieuze, inflammatoire groep van centrale zenuwstelselaandoeningen. Hierin vallen de meningo-encefalitiden van onbekende oorsprong. Wat kenmerkt deze aandoeningen? Hoe presenteren deze patiënten zich? Wat moet men met dergelijke patiënten aan in de eerstelijnspraktijk?

Nieuwe inzichten uit recente publicaties worden belicht in dit artikel, getiteld ‘meningo-encefalitis van onbekende oorsprong’.  Take-home messages zijn:

1. Meningo-encefalitis van onbekende oorsprong wordt bij steeds meer rassen gevonden - verouderde of populaire naamgeving, zoals ‘Pug Dog Encephalitis’, kan verwarrend zijn.
2. In de eerstelijnskliniek moet vaak worden omgegaan met beperkte mogelijkheden in de diagnostiek en komt het dikwijls aan op beredeneerd instellen van een eerste therapie. Adequate begeleiding, monitoring en vervolgens aanpassing is hierbij van groot belang en kan al in vroege stadia van levensbelang zijn.
3. Prognoses variëren sterk binnen deze groep aandoeningen en tussen patiënten. Omdat er echter in vrijwel alle gevallen slechts waarschijnlijkheidsdiagnoses gesteld kunnen worden, kan de eerstelijnsclinicus zich het beste richten op datgene dat hij/zij wel kan doen, in plaats van zich te verliezen in onzekere vooruitzichten. Het is zeker niet hopeloos.

Een goed resultaat met deze quiz en het lezen van het bijbehorend artikel levert u een nascholingsbadge met 1 CPD-punt op!