Preventieve geneeskunde bij de oudere kat
Iedere dierenarts en paraveterinair kent het wel:
Het is vrijdagmiddag en er staat een 14 jaar oude kat gepland waarvan de eigenaren denken dat het euthanasie wordt. Het beestje eet al een tijdje slecht, braakt veel, drinkt en plast bij navraag veel, stinkt uit zijn bek, is vermagerd, staat niet meer stevig op zijn pootjes en trekt zich nu terug op zolder. De eigenaren geven aan dat ze het heel verdrietig vinden, maar dat ze besloten hebben dat het beter is om afscheid te nemen. Bij het zien van de kat krimpt je hart ineen …. Ja, euthanasie is in dit stadium wel het meest diervriendelijke om te doen… Een blik in de patiëntenkaart maakt duidelijk dat de kat al jaren geen dierenarts heeft gezien, iets waar de eigenaren trots op zijn – hun kat had nooit iets … tot nu.
Kijkend naar de graatmagere kat en het kleedje met vlooienpoepjes zie je een waslijst aan verdenkingen waaronder gebitsproblemen, chronische nierinsufficiëntie, hyperthyreoïdie, arthrose, pijnlijk ingegroeide duimnageltjes en parasitaire infecties. Hoeveel van deze problemen waren er te voorkomen, uit te stellen of te verminderen geweest… bij tijdig dierenartsbezoek ongetwijfeld veel. Op de vraag van de eigenaren of hun kat heeft geleden is het lastig antwoorden (zeker bij vriendelijke eigenaren waarvan je weet dat het puur onwetendheid is geweest), maar eigenlijk weten we allemaal het antwoord: Ja, de kat heeft geleden. Periodiek dierenartsbezoek had de kat deze ellendige maanden of zelfs jaren kunnen besparen.
Onwetendheid is vaak de oorzaak van dit soort drama’s. We kunnen niet verwachten dat iedere katteneigenaar dezelfde veterinaire kennis heeft als een dierenarts of paraveterinair. Er is dan ook maar één manier om dit soort scenario’s tot het verleden te laten behoren: eigenaren goed voorlichten over het nut van preventieve zorg, te beginnen op het moment dat de eigenaar voor het eerst in de praktijk komt.
Dit artikel gaat in op de preventieve geneeskunde bij de oudere kat en heeft als inspiratiebron de lezing van Dr. Sarah Caney (BVSc PhD DSAM(Feline) MRCVS, Chief Executive, Vet Professionals Ltd) tijdens de London Vet Show in november 2015. Het bevat tevens tips voor het reduceren van de stress van het dierenartsbezoek.
Aan het eind van dit artikel weet u hoe u een programma kunt vormgeven (welke onderzoeken en hoe frequent) voor preventieve geneeskunde bij de oudere kat en hoe u dit kunt introduceren. U leert hoe u handig gebruik kunt maken van de kwaliteiten van zowel dierenarts als paraveterinair om zo efficiënt (en daarmee kostenbesparend) mogelijk te kunnen werken.
Een goed preventief gezondheidsplan zal de kwaliteit van leven van de oudere kat verbeteren, met als gevolg een betere band tussen praktijk en eigenaar en meer werkplezier voor dierenarts en paraveterinair. Daarnaast geen hoofddoel, maar wel een mooie bonus: de omzet van de praktijk zal verhogen als gevolg van een goed lopend preventief gezondheidsplan voor de oudere kat.
Een goed resultaat met de bijbehorende nascholingsquiz, het maken van een opzet van een preventief gezondheidsplan voor de oudere kat en het lezen van het artikel 'Preventieve geneeskunde bij de oudere kat' levert u een nascholingsbadge met 1 CPD-punt op! Dit wordt automatisch aan uw profiel toegevoegd.
Rational choice of therapeutic agents in geriatric cats and dogs
According to the American Animal Hospital Association (AAHA 2005) animals should be considered as “geriatric” when they are in the last 25% of their expected lifespan. When we examine animals we often recognise that they are elderly because of obvious external changes such as greying of the hair coat and dental changes, and from the history, the animal may have impaired physical activity or altered behaviour patterns. However, the most important ageing changes are invisible to us as they involve internal organs. Some typical ageing changes that involve cells and tissues are atrophy, fatty infiltration, fibrosis, lipofuscin deposition and cross-linking.
Evidence-based Management of Osteoarthritis (OA) in Geriatric Dogs and Cats
Osteoarthritis (OA) is very common in both dogs and cats. Management of OA in first opinion practice is confounded by the lack of available objective measures, such as force plate analysis or the use of activity monitors to assess progress – even radiography is not that helpful as the severity of radiographic changes does not correlate well with clinical signs (Barr 1987). In the future, systems such as urinary markers will hopefully be developed to allow more accurate monitoring of progression and efficacy of treatments. In this review, we will consider only the evidence available to support the efficacy of body weight control, exercise and nutrition in the management of age-related OA, and not immune-mediated or infective OA.
Video: Anaesthetic management of geriatric patients
In this presentation dr. Jo Murrell (BVSc, PhD(Bristol), DipECVA, MRCVS), Senior Lecturer in Veterinary Anaesthesia, University of Bristol - United Kingdom shares her unique and valuable experience regards 'Anaesthetic management of geriatric patients'.
Gestoorde cognitieve functie bij de hond
In de praktijk ziet men meer dan ooit tevoren honden uit de wat oudere leeftijdscategorieën. De gemiddelde leeftijd van honden in ontwikkelde landen is verhoogd – meer dan 25% van de honden in Europa wordt als senior beschouwd. Dit is een weerspiegeling van de humane populatie. Tevens een weerspiegeling hiervan is het feit dat de verhoogde leeftijd bij honden resulteert in een toename van degeneratieve veranderingen in orgaansystemen zoals het cardiovasculaire-, het musculoskeletaire-, het endocriene- en het renale stelsel. Gedurende de laatste twee decennia zijn gedragsfysiologen en dierenartsen het er over eens geworden dat er meetbare en definieerbare veranderingen in de hersenfunctie van honden optreden die verband houden met de leeftijd.
Een goed resultaat met deze quiz en het lezen van het artikel 'Gestoorde cognitieve functie bij de hond' levert u een nascholingsbadge met 1 CPD - Nascholingspunt op!
Dementie bij de hond
Nederland vergrijst, niet alleen mensen maar ook honden worden ouder. Ouderdomskwalen zullen daardoor ook steeds vaker voorkomen. Een van deze kwalen is dementie, een meervoudige stoornis die het geheugen, de stemming en/of het gedrag aantast. Bij mensen is er al veel onderzoek gedaan naar dementie, bij honden nog niet zo veel. Toch wisten dierenartsen Valerie Jonckheer-Sheehy, (MVB, MSc, LAS, MRCVS, Cert WEL, Gedragskliniek voor Dieren, Departement Dier in Wetenschap & Maatschappij) en Paul Mandigers ( DVM, PhD, DipECVN, DipRNVA, Sectie Neurologie Universiteitskliniek voor Gezelschapsdieren & Veterinair Specialistisch Centrum ‘de Wagenrenk’) tijdens IP’s wintercongres 2010 hun publiek te boeien met dit interessanteonderwerp.