Klik voor hulp over 'Doorzoek cursussen'

Vitamine B12 suppletie bij de hond

Cobalamine deficiëntie, oftewel een gebrek aan vitamine B12, is een zwaar onderschat probleem bij mens en dier.

Bij honden blijkt bij met name chronische enteropathie en/of exocriene pancreas insufficiëntie (EPI) zeer vaak sprake te zijn van cobalamine deficiëntie. Daarnaast worden erfelijke cobalamine malabsorptie syndromen steeds vaker herkend.

De negatieve gevolgen van een cobalamine deficiëntie zijn groot. Het gebrek aan cobalamine kan onder andere resulteren in anorexie, braken, diarree, gewichtsverlies, immuundeficiëntie, verminderd uithoudingsvermogen en perifere en centrale neurologische klachten.

Wordt cobalamine niet gesupplementeerd, dan verergeren de klachten en zal ook een behandeling van een onderliggende aandoening vaak onvoldoende succesvol zijn. Daarnaast vormt cobalamine deficiëntie een negatieve prognostische factor voor diverse aandoeningen.

Helaas wordt nog steeds bij veel te weinig patiënten diagnostiek naar een mogelijke cobalamine deficiëntie verricht en wordt de impact van deze deficiëntie onderschat. Tijd voor verandering! Vroegtijdige opsporing van een vitamine B12 gebrek, gevolgd door cobalamine suppletie kan levensreddend zijn!

NIEUWS: Tot voor kort werd gedacht dat alleen parenterale toediening van cobalamine effectief is in het normaliseren van de cobalamine concentratie in het lichaam. Uit recente onderzoeken blijkt echter dat orale toediening van hoge doseringen cobalamine bij de hond leidt tot herstel van de cobalamine concentratie.

Bij welke honden is testen voor cobalamine deficiëntie verstandig? Wanneer start u met cobalamine suppletie en welke dosering kunt u aanhouden? Hoe lang moet de behandeling worden voortgezet en is controle noodzakelijk?

Wilt u de prognose verbeteren van honden met chronische darmproblemen of EPI? Ga dan nu aan de slag met de praktische tips uit dit artikel!

Acuut en chronisch braken bij de kat

De brakende kat is ongetwijfeld ook in uw praktijk een veel geziene patiënt. Bij katten gaat het braken helaas lang niet altijd vanzelf over en hoe pakt u de verdere diagnostiek dan aan? Wat zijn redenen voor een kat om te braken en wat zijn de gevolgen? Wanneer moet u ingrijpen en wanneer kunt u het nog even aankijken? Welke anti-emetica zijn er eigenlijk allemaal, welke past het best bij uw patiënt en zijn maagzuurremmers daadwerkelijk nodig? Hoe adviseert u de eigenaar van een brakende kat?

Dit handige overzichtsartikel biedt u onmisbare informatie over de aanpak van acuut en chronisch braken bij de kat!

Om het u in de praktijk nog  makkelijker te maken, is het artikel voorzien van overzichtelijke stroomschema’s voor zowel acuut braken als chronisch braken bij de kat. Op die manier heeft u altijd de juiste stappen paraat!

Een goed resultaat met deze quiz en het lezen van het bijbehorende artikel levert u een nascholingsbadge met 1 nascholingspunt op!

Acute en chronische diarree bij de kat

Diarree is, net als braken, een belangrijke en veel voorkomende reden om met een kat naar de dierenarts te gaan.

Acute diarree geeft meestal milde klinische verschijnselen en is vaak zelflimiterend, waardoor minimale diagnostiek en therapie nodig is. Chronische diarree daarentegen biedt grotere diagnostische en therapeutische uitdagingen. Het kan lastig, tijdrovend en prijzig zijn om een onderliggende oorzaak van de diarree te vinden. Het onvolledig oplossen van het probleem kan echter zorgen voor frustratie en ontevredenheid van de eigenaar en mogelijk onnodig lijden van de kat.

Hoogste tijd om de belangrijkste informatie op een rij te zetten en u een praktisch plan van aanpak te bieden!

Wist u bijvoorbeeld dat?

  • Sommige oorzaken van diarree buiten het maagdarmkanaal liggen?
  • De prevalentie van potentiële zoönotische infecties bij de kat ergens tussen de 13-40% ligt en dat de prevalentie meestal hoger is bij katten met diarree dan bij gezonde katten?
  • Veel katten met chronische diarree een cobalamine tekort hebben die herstel in de weg kan staan?
  • Antibiotica veel te vaak worden ingezet bij diarree terwijl dit niet geïndiceerd is?
  • De dosering van metronidazol anders is dan u misschien denkt?
  • Voeding heel belangrijk is als therapie maar ook als diagnostisch middel bij chronische diarree?

Zoals het katten betaamt zijn ze ook op het vlak van diarree weer verrassend anders dan honden, zowel in ernst en achterliggende oorzaken als in benodigde therapie. Dit handige overzichtsartikel ‘Diarree bij de kat’ is daarom niet alleen geschikt voor beginnende dierenartsen, maar juist ook voor de dierenarts met meer ervaring!

Protocol: Chronische enteropathie bij de hond

LET OP: Dit protocol maakt onderdeel uit van het artikel IBD als onderdeel van chronische enteropathie bij de hond. Lees eerst het artikel alvorens u het protocol toepast in de praktijk.

Reflux, regurgitatie en slokdarmpijn bij vrijwel iedere BOS-hond

Een zwaar onderschat probleem!

Als u zelf weleens zure oprispingen heeft gehad, dan weet u als geen ander wat een vervelend gevoel dat is. Stel u voor dat u dat gevoel dag in dag uit heeft… zonder dat er iets aan wordt gedaan. De pijn in uw slokdarm wordt erger en erger…. Bij een groot deel van de honden met brachycephaal obstructief syndroom (BOS) is dit helaas aan de orde van de dag.

De combinatie van reflux en regurgitatie en als gevolg daarvan schade en pijn aan de slokdarm blijkt een veel voorkomende aandoening te zijn bij BOS-honden. Bij de Franse bulldog is dit het meest extreem: tot  wel 98% van de honden vertoont maagdarmkanaalproblemen als gevolg van BOS! Nog maar weinig dierenartsen zijn hiervan op de hoogte, met als gevolg dat behandeling in veel gevallen achterwege blijft. Het resultaat: een verminderd welzijn van honden die het toch al zo moeilijk hebben.

Lees dit artikel en maak het leven van BOS-honden stukken prettiger!

Inspiratie voor het schrijven van dit artikel is een boeiende lezing van specialist Fiona Adam (BVMS DipECVIM MRCVS) geweest tijdens de uitgebreide ‘brachycephalic stream’ van het BSAVA congres in 2018.

IBD als onderdeel van chronische enteropathie bij de hond

De ziekte inflammatory bowel disease (IBD) heeft grote gevolgen voor de hond en het vlot kunnen stellen van de diagnose, gevolgd door het starten van de juiste therapie is dan ook essentieel. Helaas behoort IBD tot een van de meest controversiële aandoeningen, waarbij de meningen over de etiologie, pathogenese, diagnostiek en therapie sterk uiteenlopen. Gelukkig hebben wetenschappers door de jaren heen een deel weten op te helderen en kunnen inmiddels enkele duidelijke handvatten worden geboden voor in de praktijk.

Dit artikel biedt u een overzicht van de kijk van drie specialisten op deze aandoening:

  • Tijdens het congres van de FECAVA (Federation of European Companion Animal Veterinary Associations) in München eind 2014 hield Dr. Karin Allenspach (FHV PhD DECVIM-CA) een interessante lezing over chronische enteropathie bij de hond en ging daarbij ook in op IBD.
  • Dit verhaal sloot prachtig aan op een lezing specifiek gericht op IBD van professor Dr. Reto Neiger (PhD Dipl. ACVIM, Dipl. ECVIM-CA) enkele weken eerder tijdens de Southern European Veterinary Conference te Barcelona.
  • Beide verhalen vormen een mooie aanvulling op de VetVisuals video-lezing van Dr. Alex German (BVSc PhD Certsam DipECVIM-CA MRCVS) over dit onderwerp.
  • Het combineren van deze verhalen heeft tot doel voor u meer licht in de duisternis te scheppen aangaande IBD als onderdeel van chronische enteropathie bij de hond.

Een goed resultaat met deze quiz en het lezen van het artikel IBD als onderdeel van chronische enteropathie bij de hond levert u een nascholingsbadge met 1 nascholingspunt op!

Constipation and obstipation in cats

Both constipation and obstipation occur fairly regularly in cats.

  • Constipation is defined as reduced frequency of defaecation or difficult evacuation of hard dry faeces.
  • Obstipation is a condition of prolonged and intractable constipation where the cat is no longer able to defaecate, resulting in severe impaction throughout the rectum and colon.

Chronic, recurrent constipation and obstipation can lead to megacolon. Megacolon is a condition characterized by dilatation and hypomotility of the colon, unresponsive to medical and dietary therapy. Megacolon is not a specific disease entity; it may be considered the most advanced stage in the spectrum of chronic constipation and obstipation. Other conditions that may be present in animals with constipation or obstipation are tenesmus and dyschezia. Tenesmus is a clinical sign where an animal is straining to defaecate, which may be painful. Dyschezia describes difficult or painful passage of faeces from the rectum and is commonly associated with lesions in or near the anal region.

 

Triaditis bij de kat bestaat niet?!

Tijdens het BSAVA congress 2014 heeft Kerry Simpson, BVM&S Cert VC FACVSc PhD MRCVS, RCVS Specialist in Feline Medicine, tijdens één van haar lezingen het daadwerkelijk voorkomen van 'triaditis' bij de kat kritisch onder de loep genomen en hier oprecht haar vraagtekens bij gezet. Kerry Simpson startte haar lezing met de vraag welke dierenartsen katten met 'triaditis' behandeld hadden. Heel veel handen, waaronder die van mijzelf, gingen omhoog. Vervolgens vroeg ze wie met histologische biopten van alle drie de organen, de diagnose ook echt had gesteld. Geen één hand ging omhoog. Komt triaditis bij de kat dan toch niet voor? Lees hier het antwoord.

IBD versus Intestinaal Lymfoom bij de kat

Tijdens de London Vet Show 2012 presenteerde prof. Stanley L. Marks van de UC Davis School of Veterinary Medicine een interessante lezing over het maken van het onderscheid tussen IBD en intestinaal lymfoom bij de kat. Hoe werkt men een kat met chronische diarree op en maakt het stellen van een definitieve diagnose uit voor de in te stellen therapie?

Inflammatory Bowel Disease (IBD) bij de kat

Voorafgaand aan het BSAVA/WSAVA congres 2013 te Birmingham heeft het ISFM de pre-congress day verzorgd. Alex German, werkzaam aan de universiteit van Liverpool (GB), heeft hier gesproken over IBD (inflammatory bowel disease) bij de kat. In dit artikel wordt een samenvatting gegeven van deze lezing met hierin een deel algemene kennis voor dierenartsen, maar het bevat ook nieuwe inzichten en enkele aandachtspunten mbt IBD.

Hoe pancreatitis te diagnosticeren en behandelen

Dr. Reto Neiger sprak over dit onderwerp op de BSAVA 2012 in Birmingham. Klinisch vindt men pancreatitis in tweedelijnsklinieken in ongeveer 1 à 2% van de gevallen. Deze aandoening moet niet onderschat worden aangezien pancreatitis vaak gecompliceerd wordt door de betrokkenheid van andere orgaansystemen, zoals de nieren, het maagdarmstelsel en de longen. Toch wordt tijdens post mortem onderzoek in minder dan 1% van de gevallen pancreatitis gevonden. Pancreatitis kan zich acuut en chronisch uiten, waarbij beide vormen klinische symptomen kunnen veroorzaken volgens niet altijd opgehelderde routes. Diabetes mellitus kan van beiden vormen een gevolg zijn en de acute vorm kan ook aanleiding geven tot shock, intravasculaire stolling en multi-orgaanfalen.

Aanpak van braakklachten bij de hond - European Emesis Council (EEC) stelt behandelings richtlijnen op

Recent onderzoek (2013) in Europa toonde aan dat gemiddeld 20% van de honden die een dierenarts bezoeken een voorgeschiedenis van braken heeft . In vergelijking met katten, vertonen honden vaker braakklachten omdat zij een lage braakdrempel hebben wanneer ze worden blootgesteld aan emetische stimuli zoals reisziekte, gastritis, corpus alienum,sepsis en stress. Braken is niet alleen vervelend voor de patiënt, maar ook voor de eigenaar en het kan, indien niet behandeld, leiden tot chronische gezondheidsproblemen.

IBD as part of chronic enteropathy among dogs

 

Inflammatory bowel disease (IBD) has a huge impact on dogs, so being able to make a quick diagnosis, followed by starting the correct therapy, is essential. Unfortunately, IBD is one of the most controversial conditions, with strongly varying opinions about etiology, pathogenesis, diagnostics and therapy. Fortunately, over the years, scientists have managed to clear up some of the confusion, which means that practical guidelines are now much clearer. This article presents an overview of what three specialists think of this condition:

  • During the FECAVA (Federation of European Companion Veterinary Associations) conference held in Munich at the end of 2014, Dr. Karen Allenspach (FHV PhD DECVIM-CA) gave an interesting lecture about chronic enteropathy among dogs, in which she also discussed IBD.
  • This lecture made a great connection to a lecture, about IBD in particular, by Prof. Dr. Reto Neiger (PhD Dipl. ACVIM, Dipl. ECVIM-CA) held a few weeks earlier, during the Southern European Veterinary Conference in Barcelona.
  • Both lectures complemented the VetVisuals video-lecture by Dr. Alex German (BVSc PhD Certsam DipECVIM-CA MRCVS) about the subject.

By combining these three lectures, the aim is to shed more light on IBD as part of chronic enteropathy among dogs.

 

Gastroenterology videos

 

Investigation of oesophageal disease

Endoscopy in practice

Endoscopy is an important minimally invasive diagnostic tool used for the evaluation of the proximal (oesophagus, stomach, duodenum) and distal (colon) gastrointestinal system. This article will cover the important aspects of endoscope/equipment selection and provide examples of esophageal and gastric abnormalities that can be diagnosed using endoscopy.