Help with Search courses

Rabbit: Gastrointestinal Stasis

Gastrointestinal stasis is one of the most commonly presented complaints diagnosed by veterinarians treating rabbits in practice. It can be defined as a cessation in the normal motility of the gastrointestinal tract. This can be gradual or abrupt but usually presents with a reduction in appetite and faecal output before all inputs and outputs stop completely. Owners will often describe noticing small, irregular faecal pellets before the total absence of faeces.

Encephalitozoon cuniculi

Encephalitozoon cuniculi is one of the most common infectious diseases encountered in pet rabbits in the UK. Clinical signs may be variable or absent, the range of diagnostic tests can be confusing and even the recommendations for treatment and prevention can be controversial. This article therefore aims to dispel some of the myths surrounding E. cuniculi and provide a summary of what is known so far.

Video: Rabbit Respiratory disease

In this video-presentation Joanna Hedley BVM&S DZooMed (Reptilian) MRCVS Rabbit, Exotic Animal and Wildlife Clinician discuss 'Rabbit Respiratory Disease'.

Learning outcomes:

  1. Be able to formulate an initial approach to a rabbit with respiratory signs
  2. Understand the common differentials and treatment for upper respiratory tract (URT) disease in rabbits
  3. Understand the common differentials and treatment for lower respiratory tract (LRT) disease in rabbits
  4. Be able to advise clients on prevention of myxomatosis and VHD
  5. Understand how to diagnose a rabbit with a thymoma and the treatment options available

Video: Rabbit Urinary Disease

Drieluik konijn

Bij het konijn komen verschillende aandoeningen van de urinewegen en het genitaalapparaat voor. Enerzijds speelt het unieke calciummetabolisme van het konijn hierbij een rol, anderzijds spelen factoren als een goede voeding, preventieve gezondheidszorg en huisvesting een belangrijke rol bij de etiologie. In dit overzichtsartikel wordt gekeken naar de diverse aandoeningen, de diagnostiek en de behandeling ervan.

 

Kopzorgen voor het konijn en de practicus: encephalitozoönose

Tijdens het Canifelis congres dat in 2012 in Leuven plaatsvond, sprak de Britse dierenarts Frances Harcourt-Brown over de ondoorgrondelijke ziekte encephalitozoönose bij het konijn. Deze aandoening wordt regelmatig waargenomen in de praktijk, maar het stellen van de diagnose is een uitdaging, vooral bij het levende dier. Veelal wordt serologie gebruikt bij het stellen van de diagnose, maar een positief resultaat is onvoldoende om de diagnose met zekerheid te stellen. Veel konijnen zijn seropositief, maar vertonen geen klinische verschijnselen. Een negatief resultaat is veelal wel betrouwbaar.

 

Wordt niet alles een maagdarmprobleem?

Veel konijnen en knaagdieren worden aangeboden met problemen van het maagdarmkanaal. Deze maagdarmklachten kunnen daarentegen een oorzaak hebben die bij een heel ander orgaansysteem gezocht moet worden, zoals nier- en gebitsproblemen of een verkeerde voeding. De buikklachten kunnen het klinisch beeld van de primaire ziekte flink vertroebelen. Om primaire- van secundaire maagdarmproblemen te onderscheiden zijn soms een degelijke anamnese en lichamelijk onderzoek afdoende al dan niet gevolgd door (specialistisch) laboratoriumonderzoek. Frank Verstappen presenteerde op de Proveto-dag 2007 naast de meest voorkomende maagdarmproblemen, de diverse behandelingsmethoden die een praktijk ter beschikking staan.

 

Assessment

Een goed resultaat en het lezen van de artikelen 'Wordt niet alles een maagdarmprobleem?', 'Urogenitale aandoeningen bij het konijn' en 'Kopzorgen voor het konijn en de practicus: encephalitozoönose' levert u een nascholingsbadge met 1 CPD-punt op!

 

Gebitsproblemen bij konijnen en knaagdieren

“Slechts weinig cavia’s, chinchilla’s en huiskonijnen hebben na enige jaren op deze wereld te hebben vertoefd, een nog normaal gebit”, vertelt dierenarts Leen Verhaert* tijdens het Konijnen & Knaagdieren Congres (Proveto). “Hoewel de meeste dieren worden aangeboden voor ‘te lange’ snijtanden, ligt het probleem doorgaans veel dieper in de mondholte, namelijk ter hoogte van de kiezen.” Dr. Vittorio Capello sloot zich hierbij aan tijdens het Chateau Vétérinaire 2007 te Rhoon waar de (door)groeiende tandproblemen bij konijnen, cavia’s en chinchilla’s ruimschoots aan bod kwamen. Capello benadrukte dat problemen met het gebit gezien moeten worden als een syndroom van verkregen gebitsaandoeningen. Het dier vertoont namelijk een uitgebreide reeks symptomen die samenhangen met problemen van het gebit.

 

Larynxmaskers: een (r)evolutie in het intuberen van konijnen

Zeker bij de bijzondere dieren zijn risico’s op peri- en postoperatieve complicaties groot. Een studie van Brodbelt (2008) in Engeland toonde aan dat het risico op overlijden na een anesthesie significant hoger is voor een konijn (1,39%) vergeleken met de hond en kat (respectievelijk 0,17 en 0,24%). Daarnaast kwam uit dit onderzoek naar voren dat het risico op sterfte bijna tien keer zo hoog is wanneer het dier ziek is ten opzichte van een gezond dier (7,37 versus 0,73%). Van de patiënten die overlijden in de peri- en postoperatieve fase blijkt ruim 1/3 (36%) te sterven tijdens de procedure, vrijwel altijd als gevolg van een complicatie ten gevolge van cardiovasculaire of respiratoire depressie. Om die reden is het belangrijk om preventieve maatregelen te nemen om de risico’s van de anesthesie tot een minimum te beperken.

De anesthesie van het konijn

Op 11 en 12 februari 2012 vond in Leuven het Canifelis congres plaats dat dit jaar in het teken stond van het konijn. Diverse internationale en nationale sprekers brachten de aanwezige dierenartsen op de hoogte van de laatste inzichten met betrekking tot vaccinatie, anesthesie en analgesie, diagnostische beeldvormingstechnieken, encephalitozoonose, aandoeningen van het maagdarmkanaal, het gebit, de huid, de luchtwegen en de urinewegen van het konijn. Het weekend werd afgesloten met een aantal casuïstieken. Na een kort overzicht met betrekking tot achtergrond, gedrag en vaccinatie van het konijn, zal dit artikel ingaan op de anesthesie van het konijn.

 

Gecompliceerde anesthesie bij een konijn

Bij elke anesthesie is een risico aanwezig, hoe klein dat risico ook mag zijn. De risico’s die aan de anesthesie verbonden zijn dienen daarom in alle gevallen afgewogen te worden tegen het nut van de ingreep. Hoewel de risico’s in de meeste gevallen kleiner zijn als het dier gezond is, kunnen ook in dergelijke gevallen complicaties optreden, zoals deze casus illustreert. Het is daarom van groot belang om de patiënt te aller tijden goed te blijven monitoren tijdens de anesthesie en van tevoren bedacht te zijn op eventuele complicaties die kunnen optreden. In deze casus hebben de adequate reactie van een assistent, en het voorhanden hebben van een larynxmasker om het konijn te kunnen beademen, het leven van de patiënt gered…