Voor zowel diereigenaren als dierenartsen leverde het onderwerp huisdierenverzekeringen in het afgelopen jaar interessante discussies op. Frequente polisaanpassingen van diverse aanbieders stonden garant voor geïrriteerde reacties bij diereigenaren en dierenartsen. De communiqués van sommige verzekeraars, waarin aan de dierenarts wordt uitgelegd dat over-treatment zou kunnen leiden tot het einde van deze dienstverlening, heeft er wel toe bijgedragen dat de veterinaire beroepsgroep met kritische blik de ontwikkelingen rondom het verzekeren van huisdieren volgt. In de maand oktober 2013 hebben we via onze digitale nieuwsbrief een oproep aan veterinair Nederland gedaan om mee te werken aan de tweede nationale huisdierenverzekeringsenquête.

Met deze inleiding in achtneming en rekening houdend met de lengte van de vragenlijst is het toch nog netjes dat bijna 60 dierenartsen aan deze enquête hebben meegewerkt. Net als vorig jaar ontbreekt de stem van de veterinair specialist...

Op enkele uitzonderingen na hebben dierenartspraktijken het afgelopen jaar op omzet moeten inleveren. Voor het komend jaar verwacht ruim 17% dat de omzet verder zal dalen, maar de meeste respondenten hebben een meer positieve verwachting. Bijna 35% denkt dat omzet gelijk blijft en 31% verwacht weer een groei te zien. Maar zover is het nog niet.

In februari 2009 heb ik een trendvoorspelling voor de komende jaren geschreven. Alle voorspellingen zijn uitgekomen, behalve mijn verwachting met betrekking tot de toename van het aantal verzekerde dieren.  In 2009 waren ruim 100.000 huisdieren verzekerd. Ik gaf aan dat met een dreigende economische recessie dit aantal binnen een jaar verdubbeld zou kunnen worden, anders doen we iets niet goed. In 2009 jaar kondigde de directeur van Proteq Dier&Zorg tijdens hun tienjarig jubileum aan dat zij binnen een paar jaar netto 400.000 polissen in hun portefeuille zouden hebben. Met alle cijfers van de verzekeraars op een rijtje lijkt het erop dat het nationale volume niet eens de helft van de wens van Proteq Dier&zorg haalt. Voordat ik een mogelijke verklaring voor het uitblijven van deze voorspelling geef, wil ik eerst een aantal resultaten van deze enquête met u delen.

Download hier het totale response overzicht.

Meer dan de helft van de respondenten geeft aan dat twee tot vijf procent van hun patiënten verzekerd is, terwijl een kwart spreekt over vijf – tien procent. Indien men een verzekerd dier in handen heeft, geeft ruim 52% aan uitgebreider onderzoek te kunnen doen, maar bijna 60% zegt dat een verzekerd dier geen invloed heeft op het maken van de keuzes voor de behandeling van de patiënt.  Sommige respondenten geven aan dat zij slechts advies geven aan de diereigenaar en dat de eigenaar dan zelf de keuze maakt (in zowel diagnostiek als therapie). Ik heb altijd aangenomen dat het de dierenarts is die bepaalt welke handelingen nodig zijn om tot een diagnose te komen en die de therapie voorstelt. Uiteraard dient een diereigenaar hiermee in te stemmen en dat is de enige keus die het baasje van het verzekerd dier kan maken. Respondenten geven ook aan dat verzekerde dieren (met hun eigenaar) eerder naar de praktijk komen en chronische aandoeningen langer behandeld kunnen worden.

Respondenten geven aan dat ruim 17% niet meer omzet maakt indien het dier verzekerd is. Voor 47% blijft dit tussen nul en tien procent, voor vijf procent geldt een winsttoename van 10 tot 20%. Deze laatste groep loopt daarmee nauwelijks in lijn met collega’s in de UK. Uit jarenlang onderzoek weten we dat in de UK gemiddeld 30-40% meer geclaimd wordt bij verzekerde dieren dan tov onverzekerde dieren. Ook cijfers uit bijvoorbeeld Scandinavië laten zien dat verzekerde huisdieren garant staan voor een meerwaarde in de omzet van de dierenartspraktijk. De signalen die Nederlandse dierenverzekeraars afgeven lijken de ervaringen van de collega’s uit de UK en Scandinavie te bevestigen. Dit blijkt wel uit het feit dat de alsmaar stijgende declaratielast heeft geleid tot premieverhoging en/of versobering van de productvoorwaarden waardoor het succes van het verzekeringsmodel in de knel dreigt te komen, maar het potentie ligt er wel!

Voorlichting

Bijna 83% van de respondenten geeft aan hun klanten actief te informeren over ziektekostenverzekeringen voor huisdieren. 33% is bereid om Petplan actief hun klanten te laten benaderen met een direct marketing actie met informatie over verzekeren. Maar ruim 52% wil onder geen beding hier aan meewerken. De meeste diereigenaren zijn wel geïnteresseerd in informatie over verzekeren die door de dierenarts verstrekt wordt (59%). Toch zijn er volgens de respondenten drie argumenten om hun dier niet te verzekeren:

1. Cliënten nemen bewust het risico om geen verzekering af te sluiten ( 49%)
2. Cliënten vinden een dierverzekering te duur (48%)
3. Cliënten vinden dat hun huisdier te gezond is om een verzekering af te sluiten (17%)

Dit zijn argumenten die met goede onderbouwing eenvoudig te weerleggen zijn. Hier liggen dus nog kansen voor zowel praktijk als verzekeraars.

Afrekenen

Dierenartspraktijken kunnen gebruik maken van ‘factoring en clearing’, zodat klanten de rekening niet meer hoeven voor te schieten. Ruim 53% van de respondenten geeft aan dat deze service belangrijk is voor hun cliënten en bijna 14% dat deze zeer belangrijk is en voor 7% zelfs doorslaggevend in de keuze van welke verzekeringsmaatschappij zij gebruik maken. Opvallend daarbij is dat bijna 78% niet bereid is voor deze dienst een fee te betalen.

Een goede verzekering

Vrijwel alle respondenten omschrijven de ideale verzekering als ‘vergoeden van alle behandelingen die medisch noodzakelijk zijn’.  Maar op de vraag ‘wat is een redelijke jaarpremie?’ (vergoeding tot 5.000 euro per jaar) geeft bijna de helft van de respondenten aan dat de jaarpremie ergens tussen de 200 – 300 euro zou moeten liggen. Snelle rekenaars zien al gauw dat dit nooit voldoende kan zijn om enige winst te maken of een financiële reserve op te bouwen. Om overconsumptie te voorkomen geeft 43% van de respondenten aan een vast eigen-risico bedrag in te bouwen.

Conclusie

Het wel of niet verzekerd zijn van een patiënt blijkt ook dit jaar volgens respondenten weinig invloed te hebben op de totaalomzet van de praktijk. Desondanks nemen vrijwel alle dierenartsen wel de moeite om het verzekeringsproduct onder de aandacht van de klant te brengen. Prijsstijgingen van polissen dragen niet bij aan de populariteit van de verzekeraars. Ruim 72% van de respondenten vindt dat het een gezamenlijke verantwoordelijkheid is tussen verzekeraar, dierenarts en eigenaar om de premies van verzekeringen betaalbaar te houden. Dat is 12% meer dan afgelopen jaar. Het is een mooi streven - daar waren we het afgelopen jaar ook al over eens....Maar wie neemt het initiatief? Gesprekken tussen verzekeraars en veterinaire beroepsorganisaties hebben tot op heden niet veel opgeleverd. De grote vraag naar mijn idee is; wat voor maatregelen moet je nemen waarbij de gezamenlijke verantwoordelijkheid op een praktische wijze wordt ingevuld?

Indien poliskosten blijven toenemen zien we exact hetzelfde gebeuren als in Engeland, waar de verzekeringspremies dat punt hebben bereikt dat de diereigenaar afhaakt. Tussen 2008 en 2012 zijn de poliskosten in de UK ruim 35% toegenomen en zijn daarmee de snelst groeiende categorie in het palet van verzekeringen. De stijgende kosten zijn het gevolg van toenemende geavanceerde medische zorg en stijgende declaraties van dierenartsen. Tussen 2008 en 2012 is ondanks de recessie in de UK het bestede bedrag per huishouden aan de dierenarts met 22% toegenomen. In de enquête staan ook een aantal vragen over fraude en over-treatment. Gevoelige onderwerpen en lastig te bediscussiëren. De oplossing ligt in de eerder genoemde gezamenlijke verantwoordelijkheid en het wordt hoog tijd om deze verantwoordelijkheid bij de kop te pakken.

Met een dalende populatie huisdieren betekent dit dat de kosten per dier/ verzekering alleen maar blijven toenemen en nog sneller zullen toenemen. Diereigenaren gaan zich nog bewuster worden van het prijskaartje van het houden van huisdieren. Meer dan ooit tevoren wordt de aanschaf van een nieuw huisdier meer een rationele dan een emotionele beslissing. Maar of men ook akkoord gaat met de kosten van een polis die vergelijkbaar is met een autoverzekering is nog maar de vraag.

Wat is de toekomst van de diergeneeskunde in Nederland? Volgens mij kan dat zich nauwelijks verder ontwikkelen zonder het bestaan van verzekeringen. De economische situatie zal zich langzaam herstellen, maar de gemiddelde omzetcijfers van praktijken zullen de komende jaren zeker geen dubbele cijfers laten zien. We moeten ons realiseren dat we ons in een bepaalde evolutionaire ontwikkeling bevinden. Ruim 30 jaar geleden waren de meeste huisdieren ‘disposables’. Inmiddels zijn ze emotioneel gezien onderdeel van het gezin geworden, maar nog steeds sluitpost op de begroting. In de nabije toekomst wordt de aanschaf van een huisdier een weloverwogen beslissing, waarin preventieve diergeneeskunde en verzekerde zorg een vaste plaats gaan innemen. Voor die tijd hebben we nog wel een aantal hobbels te nemen.

 In twee vervolgartikelen ga ik u laten zien welke trends we de komende vijf tot tien jaar kunnen verwachten; en ik laat u zien hoe de veelgeprezen gezamenlijke verantwoordelijkheid handen en voeten gegeven kan worden. Illusie? Nee hoor. Zweden is een prachtig en wereldwijd zeker een uniek voorbeeld, waar dierenartsen een goede boterham verdienen. Bijna 80% van de honden en 40% van de katten zijn verzekerd. Diegene die daar het meest van profiteren zijn de huisdieren zelf. In de meeste gevallen kan de dierenarts altijd optimale diergeneeskunde aanbieden zonder te ‘onderhandelen’ met de eigenaar of in eindeloze discussies over over-treatment met de verzekeraar te geraken.