Protocol: Wat te doen bij een hartstilstand?

Wat te doen bij een hartstilstand?

De prognose van hartstilstand bij dieren is slechter dan bij mensen, terwijl ook bij mensen het slagingspercentage van reanimatie laag is. Hoe langer de reanimatie duurt, hoe kleiner de kans dat de patiënt het haalt.

De vraag is alleen: Wat te doen bij een hartstilstand?

Hoe doe je hartmassage bij een kat en zijn thoraxcompressies bij een hond met een ronde borstkas anders dan bij een hond met een smalle en diepe borstkas? Moet er eerst geïntubeerd worden of zijn thoraxcompressies belangrijker om mee te starten? Adrenaline / atropine / lidocaïne … welke medicatie kan er worden toegediend, wat zijn de doseringen en wanneer herhaal je ze? Wat voor monitoring is daadwerkelijk zinvol? Is defibrillatie een optie of is dat alleen iets voor humane geneeskunde?

En hoe zit het met de post-reanimatie fase? Het risico op recidief van hartstilstand na terugkeer van spontane circulatie is zeer groot … het werk is dus niet klaar zodra de reanimatie succesvol is verlopen, maar waar moet dan op worden gelet?

Deze vragen zullen ongetwijfeld herkenbaar zijn. Met name eerstelijns dierenartsen blijken – ondanks alle goede bedoelingen – helaas vaak lang niet alles uit reanimatie te halen wat erin zit, ondanks dat de eigenaar dat in bepaalde gevallen wel graag zou willen. Dit heeft negatieve gevolgen voor dier, eigenaar en praktijk.

Hoogste tijd dus om reanimatie onder de aandacht te brengen!

De American College of Veterinary Emergency and Critical Care (ACVECC) heeft op basis van al het bestaande bewijsmateriaal consensus bereikt over de aanpak van een hartstilstand bij de hond en kat en heeft de zogenaamde RECOVER richtlijnen (Reassessment Campaign on Veterinary Resuscitation) opgesteld.

Dit protocol is gebaseerd op deze richtlijnen en biedt de practicus veel houvast voorafgaand aan, tijdens en na een reanimatie. Resultaat: Een grotere overlevingskans voor de patiënt!

Leerdoelen

Aan het eind van dit protocol:

• Kunt u veelvoorkomende oorzaken van hartstilstand noemen.
• Plant u zo snel mogelijk een reanimatie simulatietraining in met uw team.
• Gaat u ervoor zorgen dat u in uw praktijk een goed uitgeruste crash cart heeft.
• Zorgt u ervoor dat de wensen van een eigenaar omtrent reanimatie altijd duidelijk zijn.
• Let u nog beter op dieren die een verhoogd risico op hartstilstand hebben.
• Kunt u uit uw hoofd een prioriteitenlijst opstellen voor aanpak van een hartstilstand.
• Beseft u het belang van het aanwijzen van een leider en het werken als een team.
• Weet u dat thoraxcompressies het belangrijkste onderdeel zijn van reanimatie en kent u de verschillende technieken van thoraxcompressies.
• Bent u op de hoogte van de beademingstechnieken tijdens reanimatie.
• Weet u welke monitoring zinvol is tijdens reanimatie.
• Kent u de indicaties voor defibrillatie.
• Bent u op de hoogte van intraveneuze, intra-ossale en intratracheale toedieningsroutes.
• Kent u indicaties voor medicatie zoals adrenaline, vasopressine, atropine, antagonisten van anesthetica, amiodaron, lidocaïne, furosemide, glucose, calciumgluconaat, natriumbicarbonaat, kaliumchloride, propofol, alfaxalone, mannitol en hypertone zoutoplossing.
• Onderkent u het belang van nauwkeurige documentatie bij reanimatie.
• Beseft u hoe belangrijk adequate monitoring, onderzoek en behandeling tijdens de post-reanimatie fase zijn om recidief van hartstilstand te voorkomen.
• Communiceert u duidelijk met een eigenaar over het (verdere) verloop.
• Gaat u ervoor zorgen dat een reanimatie altijd door het team wordt geëvalueerd.
• Bent u door een adequate aanpak in staat om de overlevingskans van patiënten met een hartstilstand in uw praktijk te vergroten

Inhoudsopgave